Schiedam kent veel markante inwoners. Mensen die zich inzetten voor anderen of voor zaken die direct invloed hebben op de leefomgeving. Deze inwoners opereren vaak op de achtergrond en leveren hun bijdrage aan de gemeenschap zonder dat anderen daar veel weet van hebben.
Wie zijn deze Schiedammers en wat beweegt hen?
GroenLinks Schiedam wil deze markante inwoners graag in de schijnwerpers zetten en hen laten vertellen wat hen bezighoudt en waarvoor zij zich – geheel belangeloos – inzetten.
De 84-jarige mevrouw H. Schaeffer is één van die Schiedammers. Zij is al 36 jaar voorzitter van de bewonersvereniging Delflandseweg. Als zodanig is zij altijd nauw betrokken geweest bij wat er in de gemeente speelde. Ze was menigmaal aanwezig bij commissievergaderingen van de gemeenteraad en mobiliseerde inwoners als er zaken speelden die volgen haar niet door de beugel konden. Vaak met succes.
Momenteel maakt zij zich bijzonder druk over de voorgenomen bomenkap langs de ’s-Gravenlandsekade - Delflandseweg. Daar moet namelijk een wandelboulevard komen. En in plaats van de bomen daar een onderdeel van uit te laten maken, moeten ze neergehaald worden. Wat ervoor in de plaats moet komen? Wie het weet mag het zeggen…
Dit artikel moet het stellen zonder een portret van mevrouw Schaeffer. Het gaat haar namelijk niet om haar persoon, maar de zaak waar zij voor staat. Om die reden had zij niet zoveel behoefte om zelf op de foto te gaan. Een standpunt waar de schrijver alle respect voor heeft, vandaar dat de lezer het moet doen met foto’s van de bomen die gekapt dreigen te worden en waarvoor zij op de bres staat. Daarachter verschijnt vanzelf het portret van een strijdbare en betrokken Schiedamse inwoonster.
De Delflandseweg ligt enigszins verscholen tussen de Schiedamse Schie, de ’s-Gravenlandseweg en de Burgemeester van Haarenlaan. Het bestaat uit drie flats waar overwegend ouderen wonen. Het is aan alle kanten omringd door verkeer en knooppunten van openbaar vervoer. Toch oogt het als een rustig wijkje. Dat komt mede door de bomen die alle drukte aan het oog onttrekken.
Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de bewoners onaangenaam verrast werden toen ze op 8 oktober uit de krant moesten vernemen dat er een kapvergunning was afgegeven voor 20 van die bomen. Voor mevrouw Schaeffer was dit het sein om in actie te komen: ‘Het is natuurlijk stom toeval dat je dit leest. Ik ben dan ook meteen gaan bellen met de fracties in de gemeenteraad en de verantwoordelijke wethouder Van Steenderen’. Tot haar verbazing bleken de meeste partijen niet eens op de hoogte en op haar vraag of dit besluit in de raad behandeld zou worden, kreeg zij te horen dat dat vier jaar geleden al het geval was geweest’.
‘Vier jaar geleden!’; mevrouw Schaeffer kan haar ongeloof en verbazing nog steeds nauwelijks verbergen. De reden dat de bomen weg moeten heeft te maken met de reconstructie van de ‘s-Gravenlandsekade en Delflandseweg langs de Schie en de geplande aanleg van een wandelboulevard. Deze zou dan een verbinding moeten vormen tussen Schieveste en de binnenstad. ‘Maar moeten daarvoor die bomen dan weg?’ vraagt mevrouw Schaeffer zich af. Zij wijst naar de overkant van het water, naar de Overschieseweg en –straat, waar langs het water een kale, stenen kade loopt: ‘moet het er dan zo uit gaan zien?’
Gevraagd naar wat zij van de inspraak vindt: ‘De gemeente heeft participatie hoog in het vaandel staan, maar als burger merk je er, als het er echt op aankomt, uiteindelijk toch bar weinig van’.
Niet dat mevrouw Schaeffer en haar medebewoners bij de pakken gaan neerzitten. Ze hebben een zienswijze ingediend en er staat nog een gesprek met de wethouder op het programma.
Het is, met andere woorden, nog geen gelopen race. In het verleden heeft de bewonersvereniging wel vaker in de clinch gelegen met de gemeente. Dat ging bijvoorbeeld over het plan een brug over de Schie aan te leggen, of een tram over de Delflandseweg. Dat is er allemaal ook niet gekomen.
Ze vertelt enthousiast over het werk wat ze doet voor de bewonersvereniging, de contacten met nieuwe bewoners waar ze altijd langs gaat om kennis te maken en de gezellige middagen die ze organiseren met en voor de bewoners.
Mensen als mevrouw Schaeffer zijn het cement van de samenleving. Als gemeente moet je die koesteren.
Tekst en foto’s: Willem Visser