Prikpleidooi
Mijn man, dochters van drie en zes en ik houden zo nu en dan een wedstrijdje: welk ouder-kind-team prikt er het meeste afval? Als we aan prikrecords denken, dan ploppen onmiddellijk de vier vuilniszakken op die al vol waren binnen 45 minuten verzamelen langs de Nieuwe Damlaan. Met als gekste vondst: een halve stofzuiger in de bosjes, dat wil zeggen de doos, slang, zuigmond en -buis.
We ervaren bij onze wedstrijdjes steeds prikblijheid. Het is fijn dat de madeliefjes in het gras weer meer opvallen dan de blikjes energydrink. Real life opruimen veegt bovendien een bezorgd hoofd schoon. Maar het allerfijnst: het positieve contact dat je krijgt met je medeSchiedammers. Wie denkt dat hij daar een hond voor nodig heeft… mis poes! Neem een prikstok in de hand en je dagelijkse praatje is geregeld.
Mooi hoor, maar is het ook effectief?
Telkens weer hopen we een tijdje van het groen zonder vuil te genieten. Binnen drie dagen ligt het stukje rondom metrostation Nieuwland echter weer bijna even vol als voor onze opschoonactie. Die kleine twintig procent van de mensen is wel hardnekkig zeg!
De hoogste tijd voor een challenge 2.0
We kunnen wachten tot iedere Schiedammer in groep zes heeft gezeten en heeft meegedaan met Afval the game. Tot iedere straat heeft deelgenomen aan de buurtbingo van Afval the Game Intens. Tot het eind van dit jaar wanneer er ook statiegeld op blikjes zal worden ingevoerd.
Ik ben ervan overtuigd dat we sneller kunnen en moeten.
We kunnen mensen op straat confronteren met grote prenten van weglekkende giftige chemicaliën uit plastic afval en foto’s van dieren die verstrikt zijn geraakt in een mondkapje. We kunnen in navolging van het Scheveningse ThrashUre Hunt jongeren skateworkshops geven in ruil voor een uur jagen op zwerfafval. We kunnen Holle Bolle Gijsachtigen plaatsen op strategische plekken. We kunnen ervoor zorgen dat prikken minder geassocieerd wordt met een taakstraf en hiertoe Schiedamse influencers inzetten. Kortom: we moeten schokken met weetjes in beeld, we moeten verleiden, nog meer over gamification nadenken en op zoek gaan naar meer rolmodellen. Maar bovenal moeten we ons er allemaal samen voor verantwoordelijk voelen!
Niet puur een Groenlinkse aangelegenheid
Allemaal, immers: afvalprikken en afval scheiden zijn geen linkse hobby’s. Juist in straten waar verkeerd aangeboden vuilniszakken worden opengepikt door meeuwen, zal ik het komende jaar geduldig prikken en praten en mens voor mens ontmoeten. Van hen zal ik leren hoe we de natuur- en milieueducatie nog slimmer kunnen aanpakken. Want verleiden is leuk, maar uiteindelijk is begrip de sleutel tot langdurig succes.
Pssssst.
Wij houden van samen
en kunnen het niet alleen.
Voel ook jij je verantwoordelijk voor onze stad?
En wil je samen met ons de schone verandering in gang zetten?
Check dan onze socials voor een prikkelende actie begin maart!