Inmiddels ben ik ruim een half jaar raadslid. Na de verkiezingen zijn er al de nodige stukken gepubliceerd. In dit blog vertel ik jullie hoe het raadswerk bevalt, want een kijkje nemen bij een raadslid is best leuk!
Laat ik eerst teruggaan naar de periode voor de verkiezingen. Ongeveer een jaar terug werd duidelijk dat ik verkiesbaar was en mocht ik eind oktober naar buiten treden met dat nieuws. Dit was tevens de start van onze campagne. Door Ed Gloudi (als oude rot) en fractievoorzitter Jeroen Ooijevaar werd ik in razend tempo ingewerkt. Overal waar zij verschenen ging ik mee: vooral kijken, luisteren en aantekeningen maken. Maar het leukste was het gesprek met de Schiedammer aangaan en vragen stellen. ‘Wat wilt u in Schiedam?’ en ‘hoe ziet u uw straat/wijk/stad voor zich?’ of ‘noem eens iets dat heel belangrijk voor u is?’ Daarmee kreeg ik een beeld van wat er leefde in de stad. Op de verkiezingsavond werd duidelijk dat ik de raad in mocht.
Toen begon het échte werk pas. Het ging allemaal snel en soms vrij hectisch. Want los van mijn verkiezing was ik die week ook begonnen met afstuderen aan mijn modeopleiding. Als ik in die tijd één ding heb geleerd is het wel ‘plannen’: een strakke agenda is de truc. Je moet jezelf duidelijk tijdsgrenzen stellen en jezelf daaraan houden. Lastig soms maar wel echt nodig. Na de verkiezingsuitslag kwamen bergen papier op mij af.. Daar zou de gemeente nog wel een verbeterslag kunnen maken. De stukken die ik kreeg gingen over wat de raad de afgelopen periode had bewerkstelligd en wat zou er de komende tijd op ons af zou komen. Verder de nodige felicitaties van allerlei organisaties en wat al niet meer… Ik moest mijn brievenbus echt om de dag legen, anders zat hij compleet vol.
In de aanloop naar de verkiezingen had ik al heel wat fractievergaderingen bijgewoond. Maar de eerste fractievergadering als raadslid was toch beduidend anders. Ik moest nu echt gelijk overal iets van vinden. Daarnaast werd het belang van de commissie mij nu ook duidelijker. Als niet-raadslid sta je daar toch verder vanaf. Je geeft dan wel je mening en helpt de raadsleden met het nodige uitzoekwerk, maar als raadslid werd mij gelijk gezegd niet alles zelf meer te willen doen. Er is namelijk zo ongelofelijk veel te doen!
Na de verkiezingen waren de coalitieonderhandelingen gaande en kort daarna was de eerste commissie- en raadsvergadering. Ik heb dit aan Jeroen over gelaten. Ik moest alles nog een beetje laten bezinken. Bovendien was het met mijn opleiding een zeer drukke periode. Ik ben dan ook ontzettend blij dat wij geen eenmansfractie zijn, want daardoor kunnen Jeroen en ik elkaar afwisselen. Maar ik mocht wel in de volgende commissievergadering aan de bak. Deze ging over de zomernota en ik stelde vragen aan het college. Ik zag dit niet echt als mijn ‘maiden speech’, maar zo voelde het wel een beetje. Nadat ik de vragen had gesteld vergat ik het microfoonknopje uit te zetten en zuchtte ik: ‘Zo, dat was spannend, ik tril nog’. En dit gezegd hebbende lachte John Maris die naast me zat en maakte hij duidelijk dat ik de microfoon nog uit moest zetten. Veel gelach vanuit de raad natuurlijk.
Na de zomernota kwam het zomerreces. In die periode ligt de raad stil. Alleen ben ik zelf in stilzitten niet zo heel erg goed. Gelukkig hoefde dat ook niet, want ik had de transitie van de zorg op mijn nek genomen en was er het nodige lees- en onderzoekwerk te doen. Ik wilde ook kijken wat er in de raad allemaal beter kan. Wij gaan ons ook bezighouden met het onderwerp bestuurlijke vernieuwing en er is veel te doen en te verbeteren. Maar stapsgewijs komen er veranderingen aan.
Zoals jullie kunnen lezen heb ik een aantal grote onderwerpen behandeld, maar er was nog meer. Ik had gezegd dat ik de raad in wilde voor verjonging. Na het zomerreces vond ik het daar de hoogste tijd voor worden; opkomen voor het belang van jongeren. Ik mocht mijn ‘maiden speech’ houden en pleitte voor een stresstest voor de jeugdhulpverlening die in 2015 onder de gemeente komt te vallen. Ik had al een motie klaarliggen maar het college verzekerde mij dat we op het goede spoor zaten. Het was enorm spannend!!! Ik ben ontzettend blij zo snel mijn eerste betoog te mogen houden. Veel nieuwe raadsleden hadden nog amper een woord gezegd! En nu is het hek van de dam. Ik sta eigenlijk iedere keer te trappelen om weer wat te mogen zeggen en iets op te pakken.
Inmiddels hebben wij in november de begrotingsbehandeling gehad. Alles wat jullie daarover willen weten staat te lezen in de artikelen die op deze site staan. Alleen dit nog: ook hier ben ik weer opgekomen voor het belang van de jongeren. Een motie voor ‘kindvriendelijke wijken’??? Tja, natuurlijk wel ingestemd, want als je dat niet wilt geef je een volkomen verkeerd signaal af. Maar een motie voor een ‘levensloopbestendige wijk’? Die is eigenlijk niet nodig want dat staat al in het werkprogramma van het college. En waarom zou je iets vragen als het college dat al heeft toegezegd?
Jeroen en ik hebben namens GroenLinks tegen de begroting gestemd. Ik wil hier graag uitleggen waarom. Toegegeven, de begroting is tien keer beter leesbaar dan vorig jaar of het jaar daarvoor. En ook de inhoud is een stuk beter ondanks dat er posten geheel verdwenen zijn. Maar wat de doorslag heeft gegeven is: ‘geen doel, geen doekoe’. Als raadsleden hebben wij het bij de bestuurlijke vernieuwing steeds over onze rol. Daarbij staat voor mij voorop dat ik kaders stel en het college dien te controleren. Dat laatste is voor ruim 20% van de doelen uit de begroting niet mogelijk. Daarom kan ik er ook niet mee instemmen!
Dit zijn de hoogtepuntjes van afgelopen tijd. Mocht je meer willen horen, iets kwijt willen, of vind je dat wij als fractie iets moeten oppakken dan ben ik altijd bereikbaar en zou ik zeggen: laten wij eens een kopje koffie doen?!