Krispijn Beek is de opvolger van Annelie Couvée-Kooyker als voorzitter van GroenLinks Schiedam. Hij woont sinds 2010 met zijn vrouw en twee kinderen in Schiedam, heeft een milieu-economische opleiding gevolgd en is van jongs af aan begaan met mens en milieu. Krispijn was werkzaam in verschillende functies ‘veelal op het snijvlak tussen overheid en markt en altijd met de nadruk op duurzaamheid’. Tegenwoordig werkt hij als beleidsmedewerker voor de Tweede Kamerfractie van GroenLinks op de thema’s energie, klimaat en milieu.

De bruggenbouwer 

Krispijn Beek werd 40 jaar geleden geboren in Rotterdam. Hij studeerde in Wageningen en belandde in Schiedam-Kethel. Een nogal pragmatische keuze: zijn vrouw werkte in Hoogvliet en hij in Den Haag. Wat ze zochten was een plek die zo gunstig mogelijk lag tussen beide plaatsen.

Er was toen nog sprake van dat treinstation Kethel er zou komen, dus de keuze was snel gemaakt. Station Kethel kwam niet, ‘maar wij wel’. Gevraagd hoe hij zichzelf zou omschrijven in enkele kernwoorden, antwoordt Krispijn: ‘eigenwijs; volhoudend; zoekend naar het compromis als het gaat om wat nu haalbaar is, maar niet over het einddoel; hard op de inhoud, maar niet op de mens’. Met dat laatste bedoelt hij dat je na afloop van een felle discussie wel met elkaar door één deur moet kunnen om een biertje te drinken. Het kenmerkt de bruggenbouwer, de man die, zoals hij het zelf zegt, ‘werelden wil koppelen’ en waarvoor ‘samenwerking en vertrouwen essentieel zijn als je resultaten wilt boeken’.

De GroenLinkser

De moord op Pim Fortuyn in 2002 was voor Krispijn aanleiding om politiek actief te worden: ‘Vanaf die 6e mei 2002 sloeg de sfeer in dit land helemaal om en werd het allemaal vreselijk grimmig. Ik herkende mij daar absoluut niet in en besloot lid te worden van een partij’. Hij kwam uit een ‘links nest’ en was van huis uit heel milieubewust. Vooral de combinatie ‘sociaal en groen’ sprak hem aan. De keuze lag dus voor de hand: GroenLinks. Over dat sociale aspect zegt hij: ‘Je ziet dat de mensen aan de onderkant van de samenleving en arbeidsmarkt voortdurend klappen opgevangen waar in Den Haag nauwelijks aandacht voor is’. Om daar aan toe te voegen dat dit ook binnen GroenLinks wel eens het geval is.

Krispijn noemt het voorbeeld van de opvang van vluchtelingen overwegend in armere buurten en wijken, terwijl rijke gemeenten van alles in het werk stellen om de bouw van asielzoekerscentra  te voorkomen. ‘Met de woede en frustratie van de mensen aan de onderkant moet je wel iets doen’. Krispijn wijst ook op het feit dat arme wijken vaak liggen op plekken langs snelwegen of in de buurt van industrieterreinen: ‘In Wassenaar is het makkelijk praten dat Shell niet zoveel schoner hoeft, maar in Schiedam vang je de klappen op’.

Hoe je sociaal én groen effectief verbindt (en daar komt de bruggenbouwer weer om de hoek kijken) demonstreert  Krispijn met zijn interesse in de woningbouw. Hij is groot voorstander van ‘0-op-de-meter’; woningen die evenveel energie opleveren als ze gebruiken. Ook hier geldt weer dat mensen aan de onderkant van de samenleving veelal in de slechtste en meest energieverslindende huizen wonen. ‘Deze mensen zitten niet te wachten op een verhaal over CO2-reductie; ze hebben al genoeg aan hun hoofd’. Bijvoorbeeld het betalen van hun  energierekening. Zorg je er nu voor dat de energierekening drastisch naar beneden gaat en de woonlasten gelijk blijven, dan scheelt dat een incassobureau’. Zowel voor het milieu als sociaal is er sprake van een win-winsituatie.

De milieubeschermer

Krispijn is actief op veel terreinen. Zo is hij verbonden aan het Schiedams Energiecollectief. De meeste bekendheid heeft hij verworven als expert (‘tegen wil en dank’, zoals hij zelf zegt) op het gebied van luchtvervuiling door de binnenvaart, het zogeheten ‘ontgassen’. In 2014 had ik al eens een interview met hem over dit onderwerp. Succes in deze strijd is zeker te melden: er kwam een verbod voor het in de buitenlucht ontgassen van benzeen in Zuid-Holland en Brabant, vanaf 1 januari wordt ook ontgassen van benzeenhoudende stoffen verboden in Zuid-Holland. Nationaal en internationaal gaat het niet snel, daar laten maatregelen nog op zich wachten.

Dat frustreert hem wel: ‘Ik wacht nog steeds op antwoorden van het ministerie op een aantal vragen. Als ze het nou gewoon zouden oplossen of normale antwoorden geven, maar ze sturen je steeds met het spreekwoordelijke kluitje in het riet’. Daarbij komt dat het taaie materie is, waar journalisten nauwelijks hun vingers aan durven branden. Zelfs voor een zaterdagkatern wordt het als ‘te gecompliceerd’ gezien. Maar dat laat onverlet dat het van grote invloed is op de luchtkwaliteit en de gezondheid van de mensen langs de Nieuwe Maas.

De voorzitter

Krispijn was in 2013 al eens gepolst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Op dat moment voelde hij niet veel voor een verkiesbare plaats. ‘We hebben nog twee kleine kinderen en raadswerk vraagt veel tijd en energie. Daarover hebben we thuis duidelijke afspraken gemaakt’. Krispijn stond wel op de lijst, maar op de dertiende (en onverkiesbare) plaats. Het voorzitterschap is beter te combineren met de thuissituatie en zijn werk als beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van GroenLinks. Vandaar dat hij volmondig ‘ja’ heeft gezegd om voorzitter te worden.

Onderwerpen waar hij de komende tijd veel aandacht aan wil geven zijn de Blankenburgtunnel, de plannen voor uitbreiding van Rotterdam The Hague Airport en het energiezuinig maken van de Schiedamse woningvoorraad. Natuurlijk vragen ook de zorg- en welzijnstaken van de gemeente alle aandacht: ‘Gemeentes zijn er nog steeds niet; als je niet oppast, wordt dat weer meer bezuinigen’. Ook de herinrichting van het havengebied is een punt waar GroenLinks aandachtig naar kijkt: ‘We moeten écht werk maken van duurzaamheid. Het mag niet zo zijn, dat men zich er bij de gemeente een beetje vanaf maakt, omdat de kosten tegenvallen. Dan is duurzaamheid weer het eerste wat sneuvelt en alles business as usual’.

En dat gaat hij doen binnen een afdeling die ‘actief is, leuke acties verzint, zoals de statiegeldactie van afgelopen jaar en ook nog gezellig is’. Krispijn geeft aan ‘heel veel zin te hebben iets moois neer te zetten. We kunnen verschil maken met GroenLinks, zeker in combinatie met de buren in Vlaardingen en Rotterdam. Met beperkte mankracht probeer je toch zoveel mogelijk invloed uit te oefenen op de grote organisatie van de overheid’. Aan het enthousiasme van de nieuwe voorzitter zal het in ieder geval niet liggen.

Tekst en foto: Willem Visser