Schiedam kent veel markante inwoners die zich inzetten voor anderen of zaken die van invloed zijn op de leefomgeving. Deze inwoners leveren hun bijdrage vaak zonder dat anderen daar veel weet van hebben. GroenLinks Schiedam wil deze markante inwoners in de schijnwerpers zetten en laten vertellen over wat hen bezighoudt en waarvoor zij zich inzetten.

Fred en Rob van der Drift zijn zulke Schiedammers; zeer begaan met milieu en natuur en steken dat niet onder stoelen of banken. Als het al speciaal is dat twee broers uit één gezin die passie delen, dan is dat nog maar twee derde van het verhaal. Er is namelijk nog een derde broer, Wim, die zich van jongs af aan ook al voor het milieu heeft ingezet.
Een bijzondere familie, zoveel mag duidelijk zijn.
Het gesprek vindt plaats met Fred en Rob. Voor veel mensen in Schiedam waarschijnlijk bekende verschijningen, maar voor wie dat niet het geval is, volgt hier een korte introductie.

Even voorstellen:
Rob van der Drift (49) is bekend van het groene lintje dat hij in 2012 kreeg van GroenLinks vanwege zijn inzet voor de paddenwerkgroep en de bijenbaan. Gevraagd naar de stand van zaken bij de paddentrek: ‘Dit jaar zijn ruim 1400 padden en salamanders veilig overgebracht. De volgende generatie is daarmee veiliggesteld’. Ook was hij aanvoerder van het Schiedamse team dat in 2013 de landelijke Energy Battle won. Zij realiseerden een besparing maar liefst 31% gas en 34% elektriciteit. In het dagelijks leven is Rob werkzaam in de milieu- en natuureducatie onder andere op scholen in Schiedam.

Fred van der Drift (52) zet zich in voor de luchtkwaliteit. Zo houdt hij zich namens Milieudefensie bezig met het luchtmeetpunt aan de Oranjelaan. Daarnaast maakt hij zich hard voor de introductie van walstroom aan de Wiltonhaven. Verder is Fred betrokken bij de Stichting Batavier die toeziet op de naleving van afspraken die gemaakt zijn rond het tracé van de A4 Delft-Schiedam.
En als dit nog niet genoeg is: hij heeft ook nog de bijenhotels langs de bijenbaan gemaakt.
In het dagelijks leven werkt Fred met Psycho Geriatrische patiënten in het Marnix Revalidatiecentrum in Vlaardingen.

Onrecht en activisme
Hoe is die belangstelling en betrokkenheid voor natuur en milieu ontstaan?
Een kant-en-klaar antwoord hebben de broers niet. In hun opvoeding lag de nadruk op normen en waarden, ‘geen rommel op straat gooien en dat soort dingen’, maar in huize Van der Drift was natuur en milieu niet echt een item. Hun vader was wel veel bezig met tuinieren en een van de eersten die er een compostbak op na hield.
In hun jeugd waren ze wel al vroeg betrokken bij verzet tegen atoomenergie en atoomwapens. Daarbij: ze waren (en zijn) allergisch voor onrecht. Fred vertelt over de beelden die hij als basisscholier(!) zag van de Vietnamoorlog: ‘Dat kon ik heel slecht verdragen’.
Op de MTS raakte hij geïnteresseerd in windenergie hoewel dit helemaal nog niet actueel was. Samen met broer Wim ging hij zelfs op de fiets naar Denemarken om daar de (tot dan) grootste windmolen te bekijken.
Het toont zijn praktische kant; bouwen van een windmolen, bijenhotels en het plaatsen, onderhouden en beheren van stallingen in Schiedam West voor ruim 400 fietsen.
Door deze activistische houding van de broers gonsde het in het gezin natuurlijk wel van de discussies. Verschillen van opvatting waren geen uitzondering. Ook nu nog, zo blijkt tijdens het gesprek. Dit maakt ook het verschil tussen de karakters van beide broers duidelijk.
Als je hen moet karakteriseren, dan is Rob de ‘good guy’, die geneigd is om met kleine stappen en in rustig overleg op zijn doel af te gaan, terwijl Fred de ‘bad guy’ is die eerder de grote lijn voor ogen heeft en zijn doelen feller en minder compromisbereid nastreeft.

Milieu in Schiedam
Hoe staat het met het milieu in Schiedam?
‘De luchtkwaliteit laat nog veel te wensen over’, aldus Fred. Het meetpunt aan de Oranjelaan zat in februari/maart net onder de Europese norm voor stikstofdioxide van 40 microgram, ‘maar dat is niet automatisch een veilige grens; het wil allerminst zeggen dat de lucht dan schoon is’. Daarnaast gaat het naast stikstofdioxide ook nog om andere stoffen zoals roet, fijnstof en ultrafijnstof die veel moeilijker te meten zijn.
Rob ziet, als man van kleine(re) stappen, ook positieve ontwikkelingen. Hij is beroepshalve betrokken bij milieueducatie. ‘In Schiedam komen natuurspeeltuinen en de gemeente is bezig om de link met het buitengebied te versterken door de aanleg van een beleefpad en speelpolder’. Hij vertelt over onderzoek waaruit blijkt dat ‘kinderen die al jong in aanraking komen met natuur, daar later veel meer belangstelling voor hebben, maar ook voor gezond voedsel en dergelijke’. Het is dus een kwestie van ‘jong geleerd, oud gedaan’. Daarom is het belangrijk om te investeren in de jeugd en de nadruk te leggen op wat hij noemt de ‘ecologische basisvorming’: ‘zelfs het immuunsysteem en de hersenfuncties profiteren van een groene omgeving!’

Duurzame industrie
Hoewel Fred de positieve kanten daarvan ziet, heeft hij wel kanttekeningen over het Schiedamse beleid: ‘Meepraten mag, maar uiteindelijk heeft de gemeente toch haar eigen agenda’. Hij noemt de introductie van walstroom aan de Wiltonhaven, waar hij al jaren voor strijdt: ‘Duurzame ontwikkeling vereist ook een milieuvriendelijk industriebeleid en daarop gebaseerde werkgelegenheid en daarvan zie ik nog te weinig terug’.
Hij is al tien jaar bezig met Huisman Itrec en wat de ‘Muur van West’ is gaan heten. ‘Als ik zie hoeveel moeite ik moet doen om zoiets simpels als een fietsstalling te realiseren en hoe makkelijk Huisman een vergunning krijgt voor een giga-hal die het beeld van een hele wijk bepaalt, dan zijn de verhoudingen nog steeds zoek’.

Over fietsbeleid gesproken: hoe staat het daar mee? Beiden zijn van mening dat het nog geen geïntegreerd geheel is, terwijl het met het oog op de luchtkwaliteit een belangrijk instrument is. Rob ziet wel verbetering: ‘Onlangs kwam ik van noord naar zuid geen hindernissen of overbodige stoplichten tegen. Hopelijk brengt de komende fietsnota meer goede ontwikkelingen’.
Als ik vraag of er in hun ogen écht sprake is van ambitie, beamen ze dit.

Wat kunnen Schiedammers zelf doen?
Ten slotte stel ik de vraag wat Schiedammers zelf kunnen doen voor het milieu in hun stad. De antwoorden volgen eigenlijk uit het gesprek: meer fietsen, letten op het energiegebruik, afvalscheiding, woningisolatie en gebruik van zonnepanelen. Maar tegelijk is de discussie over duurzaamheid lastig en vol paradoxen. Of zoals Fred zegt: ‘We praten over duurzaamheid, maar gaan door met de aanleg van wegen en kappen we bomen bij de vleet voor aanleg van de A4’.

Rob en Fred hebben zelf zonnepanelen op de daken van hun woningen; een investering die zich zelf terug betaalt. Maar het is ook van invloed op het bewustzijn en gedrag: ‘Want waar gaat het nu eigenlijk om? We zijn met steeds meer mensen en die willen allemaal meer consumeren, terwijl er maar één, eindige aarde is. De rek gaat er op die manier wel uit’.
Illustratief is het voorbeeld van koningsdag en de vrijmarkt waar spulletjes die we over hebben in overvloed liggen en waar we eigenlijk niet meer naar omkijken. ‘Iedereen heeft steeds meer spullen over en we blijven maar spullen kopen; maar hoeveel heb je eigenlijk écht nodig?’

Eerder verschenen in deze serie gesprekken:

Willem Visser (tekst en foto)